ILEM753 Çocuk ve Medya

Genel Bilgi

Dersin Amacı / Hedefi

Ders kapsamında, çocuk ve medya ilişkisinin, medyanın çocuk izlerkitle üzerindeki etkileri çocuk hakları, dikkat ve öğrenme, şiddet, okuryazarlık, davranış, sağlık, aile ve öğretmen rolü gibi konuları da kapsayarak geniş bir bakış açısıyla değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.

Dersin İçeriği

Çocuklar ve medya arasındaki ilişki önemlidir çünkü medya, çocukların yaşamlarının birçok yönünü etkiler ve bu nedenle dikkatlice yönetilmelidir. Bu bağlamda, bu derste, medya ve iletişim çalışmaları alanlarında yer alan teorik ve metodolojik yaklaşımlar ile çocuk gelişim ve eğitimini şekillendiren başlıca yaklaşımlardan yararlanılarak çocuk ve medya ilişkisi, medyanın çocuk izlerkitle üzerindeki etkileri irdelenecektir.

Dersin Ön Koşulu

Dersin ön koşulu bulunmamaktadır.

Kaynaklar

• Adak, N. (2013). Bir sosyalizasyon aracı olarak televizyon ve şiddet. http://bilig.yesevi.edu.tr/ yonetim/icerik/makaleler/3289-published.pdf adresinden alınmıştır. • Akça, E. B., Sayımer, İ, Salı, J. B. & Başak, B. E. (2014). Okulda siber zorbalığın nedenleri, türleri ve medya okuryazarlığı eğitiminin önleyici çalışmalardaki yeri. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırma Dergisi (EJOIR), 2, 17-30. • Akçalı, S. İ. (2015). Tüketim toplumunda çocukluğun yitişi. S. İ. Akçalı (Ed.), Çocuk ve medya içinde (s.21-13). Ankara: Nobel Yayınları. • Altun A. (2013). Okul öncesi, ilkokul ve ortaokul öğretmenlerinin görüşleri: Medya okuryazarlığı derslerle nasıl ilişkilendirilebilir. H. Yavuzer, & M. R. Şirin (Editörler), I. Türkiye çocuk ve medya kongresi bildiriler kitabı İçinde (s.59-82). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları. • Alver, F. (2004). Medya pedagojisi çalışmaları. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-30. • Anderson, C. A. (2010). Violent video games and other media violence (Part I). Pediatrics for Parents, 26, 28-30. • Anderson, C. A., & Bushman, B. J. (2001). Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiological arousal, and prosocial aehavior: A meta- analytic review of the scientific literature. Psychological Science, 12, 353-359. • Ateşoğlu, İ. (2009). Çocukların tüketici olarak sosyalleşmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3, 215-228. • Atila, M. (2017). TV-dijital oyunlar-videolar okul öncesi çocuğun dil gelişimini nasıl etkiliyor? https://www.trtcocuk.net.tr/ebeveyn-akademisi/cocuk-gelisimi/tv-dijital-oyunlarvideolar-okul-oncesi-cocugun-dil-gelisimini-nasil-etkiliyor adresinden alınmıştır. • Aslan, D., Kale, M. & Nur, İ. (2021). Kültür ve Çocuk. Ankara: Pegem Akademi. • Aydoğan, F. (2015). Tüketici kitleler olarak çocuklar ve çocuk dergileri uygulamaları. S. İ. Akçalı (Ed.), Çocuk ve medya İçinde (s.53-68). Ankara: Nobel Yayınları. • Aydoğan, F. (2017). Dijital çağın çocuklarının serbest zamanı. TRT Akademi Dergisi, 2,4, 604-607. • Bandura, A. (1969). Social learning theory of idendificatory processes. In D. A. Goslin (Ed.), Handbook of socialization theory and research (pp.213-262). Chicago: Rand McNally Company. • Batmaz, V., & Aksoy, A. (1995). Türkiye’de televizyon ve aile. Ankara: Aile Araştırma Kurumu. • Bilici, İ. (2014). Medya okuryazarlığı ve eğitimi. Ankara: Nobel yayıncılık. • Burak, Y., & Ahmetoğlu, E. (2015). Bilgisayar oyunlarının çocukların saldırganlık düzeylerine etkisinin incelenmesi. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10,11, 362-382. • Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 28, 31-44. • Can, A. (1995). Okul öncesi çocuklara yönelik televizyon programları içinde çizgi filmlerin çocukların gelişimine ve iletişimine etkileri (Yayınlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul. • Charon, J. M. (1992). Medya dünyası. İstanbul: İletişim Yayınları. • Çakıral, M. (2016). Televizyon kıskacında çocuk ve subliminal mesajlar. İstanbul: Ferfir Yayıncılık. • Doğan, A., & Göker, G. (2012). Tematik televizyon ve çocuk: İlköğretim öğrencilerinin televizyon izleme alışkanlıkları. Milli Eğitim Dergisi, 194, 5-30. • Kılıç, Ş. (Ed.). (2021). Çocuk ve Medya. Ankara: Pegem Akademi. • Sherry, J. L. (2001). The effects of violent video games on aggression a meta-analysis. International Human Communication, 27, 409-431. • Şirin, M. R. (2015). Televizyon, çocuk ve aile. İstanbul: İz Yayıncılık. • Şirin, M. R. (2016). Gösteri çağı çocukları. İstanbul: İz Yayıncılık. • Şirin, M. R. (2017). Çocuk ve çocukluk: Kültürel ve sosyolojik bir boyut. http://cocukvemedeniyet.cocukvakfi.org.tr/index.php/CMD/article/view/64/27 adresinden alınmıştır. • Üstündağ, A. (2020). Çocuk ve Ekran: Dijital Medya ve Çocuk Gelişimi. Ankara: Eğiten Kitap. • Van Vliet H., Harrison, C., & Anderson T. (2013). Adult mediation of children’s television viewing experiences as a catalyst for learning and development: A case study, using play school. Early Child Development and Care, 183, 1, 17–36. • Yavuzer, H. (1998). Çocuk ve suç. İstanbul: Remzi Kitabevi. • Yavuzer, H. (2013). Sunuş. H. Yavuzer, & M. R. Şirin (Editörler), I. Türkiye çocuk ve medya kongresi bildiriler kitabı İçinde (s.5-8). İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları. • Yıldız, F. (2018). Ölümcül “Mavi balina” oyununun basında temsiline dair eleştirel bir değerlendirme. Erciyes İletişim Dergisi, 4, 557-570. • Yörükoğlu, A. (1983). Değişen toplumda aile ve çocuk. Ankara: Aydın Kitabevi. • Yücel, G., & Şan, Ş. (2018). Dijital oyunlarda bağımlılık ve şiddet: Blue Whale oyunu üzerinde bir inceleme. Online Academic Journal of Information Tecnology, 9(32), 87-100.

Notlar

Çevrimiçi kaynaklar.

Dersin Öğrenme Çıktıları

Program Öğrenme Çıktıları ile İlişkisi

Haftalık Akış

Öğrenci İş Yükü - AKTS